Για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

        

         Στις 8 Μαρτίου 1857 οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού της Νέας Υόρκης, λευκοντυμένες, κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς. Η διαδήλωση αυτή χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και βάφτηκε στο αίμα.

         Το 1910 στη 2^η Διεθνή Συνδιάσκεψη των εργαζομένων γυναικών στο Σοσιαλιστικό Συνέδριο της Κοπεγχάγης, μετά από πρόταση της αγωνίστριας για τα δικαιώματα των γυναικών, Κλάρας Τσέτκιν, αποφασίστηκε η 8^η Μαρτίου να οριστεί ως παγκόσμια ημέρα των γυναικών. Από τότε γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο. Επίσημα καθιερώθηκε και από τον ΟΗΕ το 1975.

        Η 8^η Μαρτίου αποτελεί –πρέπει να αποτελεί- φόρο τιμής και αναγνώρισης στους μακροχρόνιους επίπονους αγώνες των γυναικών για εργασιακή και πολιτική ισότητα, δικαιοσύνη και δημοκρατία. Και οι αγώνες αυτοί συνδέονται άρρηκτα και σηματοδοτούν τους λαϊκούς αγώνες για την αποτελεσματική κατοχύρωση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

       Σήμερα, στη δήθεν «μεταμνημονιακή» εποχή, με την επιδείνωση της φτώχειας, την έκρηξη της ανεργίας, την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική εξαθλίωση να συνεχίζονται, οι γυναίκες βιώνουν την ανασφάλιστη εργασία, τις εξευτελιστικές αμοιβές, την οικονομική ανέχεια που τους στερεί την αξιοπρέπεια και τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν την επιβίωση των οικογενειών τους. Αμέτρητα, εξάλλου, είναι τα φαινόμενα βίας σε όλες της τις εκφάνσεις, ψυχολογική, λεκτική, σεξουαλική, οικονομική σε βάρος τους. Η βία κατά των γυναικών –παλιά μάστιγα- δεν έχει χρώμα, εθνικότητα, θρησκεία ή μορφωτικό επίπεδο. Θύμα της βίας μπορεί να είναι οποιαδήποτε γυναίκα, κυρίως όμως οι άνεργες, οι μετανάστριες, οι πρόσφυγες, οι επισφαλώς εργαζόμενες, οι γυναίκες χωρίς οικονομική ανεξαρτησία και οικονομική στήριξη.

       Η Παρέμβαση Πολιτών για τη Λαμία πρωτοστατεί στην ανάδειξη και αναγνώριση του ρόλου των γυναικών. Μετατρέποντας την ιδεολογία σε στάση ζωής, στηρίζει τη γυναικεία εκπροσώπηση στους Αυτοδιοικητικούς φορείς και αγωνίζεται, ώστε η τοπική Αυτοδιοίκηση να δώσει έμφαση και ιδιαίτερο βάρος σε θέματα κοινωνικών υποδομών, όπως οι παιδικοί σταθμοί, να αντισταθεί στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των  δημόσιων αγαθών της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής πρόνοιας, να διευρύνει τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης όπως το κοινωνικό παντοπωλείο και το κοινωνικό φροντιστήριο, να στηρίξει τη μητρότητα, τις μονογονεϊκές οικογένειες, να φροντίσει για την περίθαλψη άστεγων και κακοποιημένων γυναικών.

       Οι γυναίκες είναι πρωτοπόρες, είναι πηγή έμπνευσης, αντίστασης και ανατροπής των συνθηκών κοινωνικής εξαθλίωσης. Ως κόρες, μάνες, σύζυγοι, εργαζόμενες στέκονται στην πρώτη γραμμή και δίνουν καθημερινά τις δικές τους μάχες για δικαιώματα, ελευθερία, δημοκρατία, αξιοπρέπεια.